mengajilah...

' so that u may not grieve for what has escaped you, nor be exultant at what He has given you; and Allah does not love any arrogant boaster. ' al-hadid, 57


dlm hidup ni, bgimana kuat sekalipun diri kita bole rsa, ada masanya, kita menangis kerana kita masih lemah.
ku adlh sebahagian drpd org2 itu.
dlm hidup ni, bgimana sygnya kita pd org yg kita ada, tiba masanya, kite harus terima ketiadaannya.
ku pernah merasai kehilangan itu.
dlm hidup ni, bgimana kita cuba utk memahaminya, ada masanya, kita mengeluh kerana kita x mampu menghadapinya.
ku seringkali mndgr keluhan itu.

life is tough. kan?
kdg2 selalu jugak fikir, knape kne buat sume ni, if susah, let go lah kn
pnat nk fikir, tension sorg2, sdey sume.
tp, ku sentiasa ingt,
kalau Dia xbg ujian mcmni, mcm mane kita nk tau tahap diri kita. kalau hidup x mcmni, bosan la kita, hr2 rasa bnde yg same, xd ups n downs. kan?
:)

n ku sentiasa ingt,
ad satu cerita yg dulu ku prnh bace,
n bila2 masa ku rsa merinduinya, cerita ni ku baca ulang2,
supaya ku jd kuat n ku tahu ap perlu ku buat.
:)


*********************************************************************************
pada suatu malam, si anak bermimpi berjumpa dgn ibunya yg telah lama meninggal dunia.

"wahai ibu, bagaimana keadaanmu?" tanya si anak stlh memberi salam.

"wahai anakku, ketahuilah sesungguhnya mati itu merupakan suatu dugaan, kedukaan, dan kesengsaraan yg amat dahsyat. alhamdulillah, keadaan ibu di sini dlm keadaan yg baik. dibentangkan permaidani yg sgt wangi utk ibu. ia dibuat drpd sundus dan istabarak. hal ini berterusan sehingga hr kiamat."

" wahai ibuku, adakah sesuatu pesanan untukku?" tanya anak yg bermimpi. ibunya menjwb bhw dia mengharapkan agar anaknya tetap meneruskan amalan yg telah dilakukannya selama ini, yakni berziarah ke kuburnya, membacakan ayat-ayat suci Al-Quran dan berdoa untuknya. katanya, kunjungan anaknya setiap malam dan hari jumaat ke kuburnya amat menyenangkan.

sebaik sahaja anaknya dtg, akan terdgr suara memanggil : " wahai bahiyah, ini anakmu dtg. berbahagialah engkau dgn kedtgannya." katanya pula, bkn saja dirinya yg berbahagia, tp ahli-ahli kubur lain yg berjiran dgnnya juga turut gembira.

************************************************************************************

mengajilah. :)


dulu, waktu ku kecik2, mak selalu kata.
"jgn malas mengaji, nnt kalau mak dh xde, ape yg anak2 mak boleh bg is doa kat mak, mengaji kt kubur mak. bende lain dh xde dh"
n kata2 tu ku xprnh lupe, smpi skrg.
ku prnh lupe kate2 tu, tp dulu, n ku x mahu ku silap sbb tu.


kdg2 bila mengaji, rasa dkt dgn mak. rsa happy sbb mak mesti happy sbb ku mengaji utk die. wlpn ku xdpt nk dtg lawat die slalu.

ingt lg dulu2, mcmmana pnt pn mak br balik dr kerja, mak xpernah lupe n mengeluh mengajar ku mengaji. kdg2 pelik jgak knape mak x hntr je g rmh ustaz mcm bdak2 lain. same je pn, mengaji. tp waktu tu ku masih x faham.
mak sendiri mengajar ku mengaji sbb mak rse happy tgk anak2 die pndi mengaji n nak bila nnt anak2 die mengaji, anak2 ingtkn die. ingt dulu, waktu tu br habis 1juzuk, bila jmpe kwn2 die je, mak xhabes2 crita psl ku dh hbs 1juzuk, smpikan kwn mak siap buatkn pulut kuning lg ntok ku. boleh byg kan happynye mak wktu tu? :)

ingt lg waktu dulu mak masukkn ak g kelas tilawah al-quran gntikan kelas fardhu ain ku yg biasa. sungguh2 mak hantar. n quran yg ku bwk dulu wktu prgi kelas tilawah tu, quran plg cantek ad kt rumah, sbb mak nak ak mengaji, blaja sungguh2. n hasilnya, ad pertndingan tilawah wktu tu ku drjh 5, ku dpt no 1. mak? happy sgt. pstu skola kate ku kne jd wakil skola msk prtndgn peringkat daerah. skali lg, ku dpt no 1. mak? siap bg hadiah kt ustaz yg mengajar ku tilawah quran tu. pstu ku jd wakil peringkat bhgian pulak. mak sgt happy, siap pergi tempah bj kurung baru ntok ak pki wktu prtndgn tu. n siap ikut ak smpi kt tpt prtndgn tu, n waktu tu, xd hotel yg dekat dgn tpt tu. mak n bapak? sanggup sewa rumah wlpn 3hari. terharu kan? :) (smpi skrg masih smpn kipas yg bapak n mak beli waktu tu, sbb rmh tu panas, kipas syiling rosak. oh ha, mng ke x, x, ak klh. tpt ke-3 x silap. sbbnye ak mls g practise tym tu. sebok sokong org sports day. huhuu)

ingt lg dulu2, before masuk stf, mak siap belikan quran baru untuk ak. ingtkn ak bnde yg same. tp sygnya, quran tu dh hilang. tp xpe, hilang sbb tertggl d surau. kiranya quran tu ku wakafkan kt surau sekolah. :)

nak cerita semua bnde yg pernah berlaku, tp rsenye byk sgt.
tp ap yg pntg,
mengajilah.
sbb tu je yg kita bole bg kt mereka bila mereka dh xde.
n ku harap,
ku xkan lupe nk mengaji, walaupun sebaris ayat.
n ku harap nnt ku dh besar, dh kawen, dh ade anak,
ku ajar anakku sndiri mengaji,
n ku x kn lupe ingtkn diorg pesanan mak.
n ku hrp ku xjemu mengajar anak2 ku,
n moga nnt kalau ku dh xde,
ku hrp anak2 ku bole mengaji untukku.
(wlpn ku tahu ku kdg2 terlupa, kdg2 leka dgn kebahagiaan sndiri, kdg2 melupai-Nya, ku hrp dgn mengaji, ku bole imprve, even x byk, tp sikit demi sikit. amin. :) )



mengaji rsenye mmg kne ajar sndri, sbb skrg nk cr ustaz yg mengajar ngaji, susah sgt. kan?

al-fatihah untuk mak dan ustaz tilawah ku. semoga ditptkn di kalangan org2 beriman. amin.



mak, xnk lupe ngaji dah. janji! :)